Pazar kahvaltısından sonra başlar benim için pazartesi sıkıntısı.... Giderek artar artar öyle ki pazar geceleri genelde ben doğru dürüst uyuyamam... Çalışmadığım zaman bile pazartesi günlerini sevmezdim.... Ee okula 5 yaşında başladığıma göre yılların pazartesisinin sıkıntısı kemik olmuş tabi artık içimde... Bir tür şartlı refleks... Belki tembellikle karışan bir refleks... insan hafta sonu hemen alışıyor zira tembelliğe.... Şimdi aynı durumu Cem'de de görüyorum... Pazartesileri okula gitmek hep bir sorun oluyor, gitmek istemiyor, hastalıklar arıyor kendine ya da başka bahaneler... Dosyasını bulamıyor, kıyafetini sevmiyor, hep birşeyler, hep okula gitmeye karşı koymak için direnmeler...
Pazartesileri sevmiyorum... Seven birisini de tanımıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder