Bazı kitaplar vardır. Bitirdiğinizde günlerce hatta haftalarca aklınızdan çıkmaz, etkisinden kolay kurtulamazsınız... Bazı filmler vardır, uzun süre filmin sahneleri gözünüzün önünde canlanır durur. Karakterleri hiç unutmazsınız, onlar hayatınızın bir parçası olarak kalırlar...
Bazı konserler de vardır aklınıza gediğinde ya da birisine anlatırken hala tüyleriniz ürperir ve içinizi o güzel heyecan tekrar kaplar...
İşte Leonard Cohen'in konseri de benim için öyleydi...
Kusursuzdu... bir düşte olmak gibiydi... Orada karşımızda duruyordu, gerçekten oradaydı işte....Koskoca Leonard Cohen onca zarafetiyle, kibar bir beyfendi olarak oradaydı işte...Saat 21.00'de başlayacağı duyrulmuştu ya... 21.01 de tüm orkestra ve Leonard Cohen sahnede şarkı söylemeye başlamıştı...'Dance me to the end of love' ile başladı...
Sesi, , karizması hemen hepimizi sarstı... Orkestrasına ve seyircisine gösterdiği saygı müthişti.
Hiç öyle muhasebecim beni dolandırdı, paraya ihtiyacım var, çalayım da gideyim tadında değildi...
Konserde bulunan herkes için o gece unutulmaz bir geceydi, konsere gelen bütün yüzlerden bu belli oluyordu. Yanımda oturan bir arkadaşım bir ara kulağıma eğilip " kafam iyi oldu" dedi. Haklıydı. Herkeste öyle bir etki vardı... Sarhoş edici bir geceydi... Üstelik sarhoşluk bende ertesi günde de devam etti. Aklımda hep konserin anıları canlanıp durdu. Halılara diz çöküp şarkı söylemesi, her şarkının sonunda şapkasını çıkarıp seyirciyi selamlaması, orkestranın diğer elemanlarına gösterdiği saygı ve onları ilgiyle dinlemesi...
Leonard Cohen'i iyi bilin ya da bilmeyin, çok ya da az sevin o gece o konseri izleyen herkes bence o gecenin çok özel olduğu konusunda hemfikir olacaktır....
"Gittiğim en iyi beş konser" listem kesinlikle değişti... Bu listeyi değişireceğini düşündüğüm, gitmeyi planladığım başka bir konser var. O yüzden bu beş listemi de daha sonra yazmaya karar verdim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder