29 Haziran 2009 Pazartesi

HAYATIMDA İZLEDİĞİM İLK 3D FİLM: BUZ DEVRİ 3


Bugün Maaile Buz Devri 3 filminin galasına gittik . Bu sayede ben ve Cem hayatımızda ilk defa 3d film seyrettik. O gözlüklerle Cem'in hali pek bir komikti.Ona çok ilginç gelmedi (geldiyse de belli etmedi) sanki daha önce böyle bir sürü film seyretmiş gibi davrandı.
Etrafta o kadar çok çocuk vardı ki... Yer bulmuş insanlar, sonradan çocuklarını kucaklarına alıp, salona giremeyen çocuklara yer açtılar. Her taraf çocuk doldu...Yedikleri mısırlardan daha fazlasını etrafa saçan çocukların sesleriyle geçti bütün bir film. Çocuk sevmeyen birileri için bir cehennem tasvirine yakın olan bu durum bana o kadar huzurlu geldi ki... Daha önce de dediğim gibi benim seyrettiğim ilk üç boyutlu film olduğu için o konuda ne kadar başarılıydı bilemem ama film kesinlikte çok eğlenceliydi... Kayalıklardan uçtular; bağırdık, komiklik oldu ; güldük, kocaman bir dinozor çıktı; korktuk... Kimisinin tam filmin ortasında çişi geldi, kimi kucakta sıkıldı. Cem'de mısırları yiyip yiyip ağzı kuruyunca meyve suyu diye tutturdu... Dertlerimiz bunlardı... Bir de dişin kenarına yapışan mısırlar...
O gözlükleri takınca sanki başka bir boyuta geçtik... Eğlenceli bir boyut, film başlamadan önce kafanda dolaşan dertlerin hepsini film bitene kadar unutturan bir boyut.
Filmi merak ediyorsanız kaçırmayın derim... Ben çok beğendim. Size tavsiyem çocukların çok olacağı bir seansa gidin ve çocuk kahkaları arasında izleyin... Daha çok keyif alacaksınız

28 Haziran 2009 Pazar

İlk yazı

Balkonda oturuyorum...
İlk cümlelerimi kafamda bir türlü toparlayamıyorum çünkü Cem sürekli gelip birşeyler anlatıyor...
Ama kararlıyım bugün ilk yazımı yazacağım... Kendime söz verdim... Aslında sanırım Emrah'a söz verdim...
Bir blog oluşturma fikri kafama düştüğünde hemen ona anlattım. Ben daha nasıl bir blog olsun, bir blogda neler yapılabilir, ben ne yapmak istiyorum gibi sorularla uğraşırken bir baktım o kendisine bir blog hazırlamış bile... Üstüne üstlük gitmiş bir de bunun için bana teşekkür etmiş... Tek yaptığım "ben bir blog kurmak istiyorum" demek. Neymiş efendim o ona motivasyon vermiş...O kadar ilerletti ki bu blog işini yazdıklarına yetişemez oldum... Bakınız www.devamlilikhatasi.blogspot.com Bir de sürekli " sen de bir blog kur" diye diye beynimi şişirdi... Aslında kabul etmek gerekir ki o bu şekilde beynimi yemese ben daha hala ilk baştaki sorular içinde boğuluyor olurdum ve o kadar çok boğardım ki kendimi sonunda bu işten tamamen vazgeçerdim...
O yüzden tek teşekkür edeceğim kişi Emrah'tır...